Եթե այս տարի գնաք Փարիզ

Փարիզի «Լույսի արվեստանոց» թվային արվեստի կենտրոնում աննախադեպ ցուցադրություն է բացվել` «Վան Գոգ. Աստղային գիշեր»: Այցելուները ընկղմվում են նիդեռլանդացի նկարչի կտավներում, շրջում են արևածաղիկների, ձիթենիների ու կիպարիսների մեջ:

Ցուցադրությունը գործելու է մինչև 2019-ի դեկտեմբերի 31-ը: Նինա Սիմոնի ու Վիվալդիի մեղեդիների ուղեկցությամբ հյուրերը զբոսնում են ցորենի արտերում ու կիպարիսի ճեմուղիներում, ճախրում մեծ աստղերի տակ ու վայրէջք կատարում Վան Գոգի Առլի տանը: Գույների ուժը, ժեստի էներգիան` վանգոգյան տիեզերքի էությունն է բացվում` գրավիչ ու ձգողական: Ցուցահանդեսի համար ընտրված են կենդանության օրոք չճանաչված հանճարի հիմնականում ուշ շրջանի կտավները, որ ակնթարթորեն Փարիզից տանում են Պրովանս:
В «Ամբողջ կյանքում Վան Գոգը 1000-ից ավելի կտավներ է վրձնել, որ հնարավորություն է տվել շատ հարուստ ցուցադրություն կազմակերպել,-պատմում է արվեստանոցի տնօրեն Միկաել Կուզիգուն:- Մեր խնդիրն էր ցույց տալ բուն գեղարվեստական նյութը մեծ չափերով, գույների խտությունը, վրձնի շարժումները, որ միշտ չէ հնարավոր նկատել ավելի փոքր ձևաչափում: Իրականում ստացվում է Վան Գոգի կտավների մեջ սուզվելու տպավորություն»: Օգնության են եկել տեխնոլոգիաները: 140 տեսպրոյեկտորները ծածկում են 3300 քառակուսի մետր պատերն ու հատակը գերհստակ պատկերներով, որի շնորհիվ հյուրը հայտնվում է կտավի «ներսում»: Ցուցահանդեսի կազմակերպումը մեկ տարի և հարյուր հազարավոր եվրոներ է պահանջել: Մասնագետներն ընտրել ու թվայնացրել են հարյուրավոր պատկերներ, որ միասնական սիմֆոնիա են դառնում AMIEX (Art & Music Immersive Experience) տեխնոլոգիայի շնորհիվ: Տեխնոլոգիան մշակել է ցուցահանդեսների ու պատմական հուշարձանների կառավարման Culturespaces ընկերությունը, որի տնօրինության տակ է «Լույսի արվեստանոցը»: Ֆրանսիայի հարավում, Առլի մոտակայքում գործում է Carrières de Lumières-ի ևս մեկ թվային կենտրոն, որ բացվել է 2012-ին: «Մենք բնավ չենք ցանկանում փոխարինել թանգարաններին, թանգարաններն իրենց դերն ունեն,- ընդգծում է Միկայել Կուզիգուն:-Մենք զբաղվում ենք թվային արվեստով` դա ստեղծագործության առանձին ոլորտ է: Այս ոլորտները կարող են միմյանց լրացնել: Մեր արածը գրավում է այցելուին, ում համար թանգարան այցելելը սովորական երևույթ չէ: Մեր այցելուների մեջ շատ են երեխաները, սա նաև մարդուն արվեստի հետ ծանոթացնելու միջոց է: Երեխաների մեջ ցանկություն է առաջանում իսկական կտավները տեսնել»:

«Լույսի արվեստանոցը բացվել է 2018-ի ապրիլին Փարիզի արևելյան մասի նախկին ձուլարանուն և թվային արվեստի աշխարհի խոշորագույն կենտրոնն է, որտեղ շատ հիշողություններ կան ինդուստրիալ անցյալի մասին: Այստեղ, օրինակ, պահպանվել է գործարանի խողովակը ու մետաղի սառեցման ջրավազանը: Մուլտիմեդիալ հարթակը համարյա անմիջապես դարձավ իր հաջողության զոհը: Գուստավ Կլիմտին ու Վիեննայի սեցեսիոնին նվիրված առաջին ցուցադրությունը (2018-ի ապրիլից 2019-ի հունվար) 1 200 000 այցելու ունեցավ: Թեպետ կազմակերպիչները 300 000 էին նախատեսել: Վան Գոգի համար պետք է մեկ շաբաթ առաջ հերթագրվել, իսկ ցուցասրահը միշտ մարդաշատ է: «Մենք նման հաջողության հույս չունեինք»` ասում է Միկաել Կուզիգուն: Այցելուները ամենատարբեր տարիքի են: Երեխաները վազվզում են` փորձելով որսալ անընդհատ սահող ինչ-որ ծաղիկ կամ նախշ, տարիքով մարդիկ գերադասում են նստարաններին նստած իրենց շրջապատող «ֆիլմը» դիտել:

«Մեր գաղափարն ու ցանկությունը արվեստը հասարակության ամենալայն շերտերի առաջ բացելն է,-ասում է Միկաել Կուզիգուն:-Այդ պատճառով էլ մեզ մոտ գալիս են ամենատարբեր տարիքի մարդիկ: Տարիքով մարդիկ քայլուն են ու պատերից մեկին են նայում, թեպետ պատկերներն ամենուր են: Երեխաները վազում են տարբեր ֆիգուրների հետևից: Ոմանք պառկում են մարգագետնին ու պարզապես նայում են: Յուրաքանչյուրը ցուցադրությունը յուրովի է ընկալում»: «Ընկղմված արվեստի» ցուցադրության հաջողությունից հետո Culturespaces ընկերությունը 2018-ին Bunker des Lumières («Լույսի բունկեր») ցուցադրություն է բացել հարավկորեական Չեջուդո կղզում: 2020-ին ծրագրվում է ևս մեկ մուլտիմեդիալ կենտրոն` Les Bassins de Lumières («Լույսի պահոցներ») բացել Բորդոյի սուզանավերի նշանավոր բազայում: «Լույսի պահոցները» Փարիզի ցուցահանդեսից հինգ անգամ մեծ են լինելու: «Վան Գոգ. Աստղային գիշեր» ցուցահանդեսը բաց է մինչև 2019-ի դեկտեմբերի 31-ը: Հասցեն` Atelier des Lumières, Փարիզ, Saint Maur փողոց, 38: Ծրագրում նաև ճապոնական արվեստին նվիրված ցուցադրություն կա:
RFI

Հ.Գ. Իսկ հիմա համեմատեք Հայաստանի Ազգային պատկերասրահի կամ Նկարիչների միությունում բացվող ցուցահանդեսների հետ, որտեղ նույնիսկ հնարավորություն չկա տեղեկություններ ստանալ կոնկրետ կտավի ու կոնկրետ նկարչի մասին և եթե խմբով չեք գնում, այլ մենակ, ձեզ ոչ մեկը չի ուղեկցում ու ոչինչ չի ասում` եկել ես, մենակ զմայլվի: Եվ համեմատեք` նաև այցելուների թիվը: Միայն չասեք, որ թարգմանելով այս սքանչելի հրապարակումը` ես մոռանում եմ ինչքան ժամանակ ու գումար է ծախսվել նման ցուցադրություն կազմակերպելու համար, որ ես չեմ հասկանում Փարիզի ու Երևանի տարբերությունը: Հիշում եմ, հասկանում եմ, ավելին` գիտեմ, որ արվեստը բոլոր տարիքների մարդկանց հասանելի դարձնելու խնդիր Հայաստանում երբեք չի դրվել ու դա եղել է արվեստագետի հոգսը: Զբոսաշրջության զարգացման խնդիր ունեցող երկիրը նաև պիտի կարողանա իր արվեստը այս կերպ ներկայացնել: Միայն Մարտիրոս Սարյանի, Հակոբ Հակոբյանի ու Մինաս Ավետիսյանի «հաշվին», միլիոնավոր դոլարներ ու եվրոներ կարելի է աշխատել, եթե ցանկություն լինի ու միտքը աշխատի:

Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Հայաստանը Ծապլվարը չէ
• 2021. Աշխարհի ամենահզոր 5 բանակները
• Վրացական փոխատեղում՝ ի՞նչ սպասել Ղարիբաշվիլիի կառավարությունից
• Իրանը նորից մերձավորարևելյան խաղի կենտրոնում է
• Անգելա Մերկելի ելույթը Մյունխենի Անվտանգության հարցերով համաժողովում
• Ջո Բայդենի ելութը Անվտանգության հարցերով 2021-ի Մյունխենի վիրտուալ կոնֆերանսում
• Իրանը դառնում է ԵԱՏՄ անդամ, հաջորդը Ադրբեջանն է
• Վրաստանը քաոսի և հեղափոխության միջև
• Պատմական մանիպուլյացիա՝ ինչպես միշտ
• Երեք ամիս անց՝ ինչ են վճռել Ադրբեջանը, Հայաստանը և Ռուսաստանը
• Ինչո՞ւ է Բաքուն համաձայնել աշխատել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի հետ
• Սերժ Սարգսյան՝ անցյալի մասին ներկայի կտրվածքով
• Հայաստանը դիտարկում է Թուրքիայի հետ սահմանի բացման հնարավորությունը
• Փարիզը հակաթուրքական դաշինք է կազմում
• Ինչի՞ց է մահացել Չինգիզխանը իրականում
• Հերիք է Ցիցերոն խաղանք
• Մարտական դրոններ՝ ապագայի պատերազմը
• Էրդողանի մտրակն ու քաղցրաբլիթը Բայդենի համար
• 2050. Ինչ կա-չկա աշխարհում
• Երբ Երևանում կբացվի Թուրքիայի դեսպանատուն

Մեկնաբանություններ